Ik las een boek waar de schrijver vertoefde in Oostende. Meteen zag ik de kolkende schuimkoppen weer het strand op gaan. Een paar jaar geleden was ik in Oostende. Weliswaar in de late zomermaanden met bezette strandhuisjes op een rij. Een enkele gast liep op het strand. Het was toen al een beetje verlaten. Oostende heeft iets troosteloos maar schraal romantisch.
In mijn fantasie (en daardoor rijkdom) zou ik het liefst in de herfst en wintermaanden vertoeven op een plek als Oostende. Alles wat ik nodig zou hebben zou een rantsoen aan eten zijn, een warme kachel, goed licht en een laptop om te schrijven. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Zonder afleidingen. Geen gesprekken, geen telefoontjes. Ik snak naar de tijdloosheid ervan.
In plaats daarvan zit ik op mijn zolderkamer in een open ruimte waar mensen langslopen om heel even wat te vragen. Het is er best te doen hoor, ik heb er nu al meer dan 34.400 woorden getikt. Ik drink een kop koffie, lunch er. Maar er zijn geen kachels, geen kolkende schuimkoppen en er is geen troosteloze, schrale romantiek. Sommige muzikanten willen helemaal naar de verste oorden om te kunnen componeren. Misschien is het een rijkdom en luxe omdat je in je hoofd op elke plek kunt zijn waar je maar wenst. Dus ik waan me in het grijze Oostende, in een appartement met uitzicht op zee or ergens in een klein huisje aan de kustrand met het plan dat ik na een hele dag schrijven, terwijl de lantaarnpalen aangaan en de mensen huiswaarts keren -de wind in hun rug – een plekje zoek in het lekkerste restaurant aan de boulevard. Het is eigenlijk heimwee.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
9 reacties op “Ik snak naar de tijdloosheid.”
Ik herinner mij Paas- en zomervakanties aan de Zeeuwse kust.
Ik geniet er nu nog van.
Zonnige groet,
Ik voel het mee en dan ook nog het lekkerste restaurant! Dan kom ik jou daar tegen. Drinken we een glas wijn en keren naar onze werkplekken terug. Wind in het gezicht.
Oostende. Een heerlijke plek. Althans dat vinden wij. Ieder jaar gaan we er een paar dagen heen. Dan zien we wat er is veranderd, drinken koffie op ons favoriete terras en kijken vanaf de boulevard omhoog naar het appartement met uitzicht op zee, waar mijn lief een jaar woonde. Ik deel in je heimwee.
@Rob: :-)
@Liesbeth: mijn favoriete restaurant in Oostende is Histoires d’O! Ik volg hen omdat de heimwee ook daar zit. ;-)
@Karin: ik weet niet of ik het een heerlijke plek vind… maar wel een ideale schrijfplek!
Ik ga met je mee! Nou ja, Oostende…maar wel zoń plek
Ja fijn als het lukt in je hoofd op elke plek te kunnen zijn waar je maar wenst.
Bedankt voor het delen van je herinnering en je andere stukjes.
Als je jezelf kunt verwarmen aan zulke herinneringen, heb je geen kachel nodig…
Mooi!
Ja mooi, van die plekken waar eigenlijk net genoeg gebeurt voor een schrijver. Als beeldmaker vind ik die plekken ook interessant, een tikje troosteloos maar dat genoeg om verhaal te maken.
@Marrie: dank en geen dank! :-)