Weet je wanneer ik heel blij word? Als je schaterlacht. Als je de bal voor je voet legt, terwijl je zit, en je met je voet de bal wegschopt. Het gaat best hard. Een zitvoetballer zou zeggen: Dat is een talentje. Maar ja, ik ben een bevooroordeelde tante, ik zeg dat natuurlijk.
Als je schaterlacht vult de kamer zich met vrolijkheid. In die grote schaterlach zit alles.
Afgelopen weken waren papa en mama het zo beu om je die vieze fabrieksmelk (voorgeschreven door het ziekenhuis) te geven en begon mama aan een voor menig diëtist en arts aan een controversieel en niet gemeten nieuwe voeding. Gewoon, normaal eten. Vanaf je geboorte tot na je tweede verjaardag was een aantal keer per dag spugen meer regel dan uitzondering. Voordat je moest spugen werd je misselijk, moest veel kwijlen en kwam het vaak met een golf eruit.
Blended diët kan nu makkelijker door de buiksonde, dat gekke slangetje dat nu uit je maag komt alsof je een klein staartje hebt. Je krijgt een boterham met appelstroop of kipfilet, twee stuks fruithap en avondeten gewoon door de blender fijngemalen als een soort smoothie door je buiksonde. En wat gebeurt er?
Je spuugt niet meer. En je plast weer meer. Je ontlasting is normaal. Je huidskleur is goed. Het is hoe het hoort. Daar krijg je vanzelf een heel blij kind van.
Afgelopen maandagmiddag zaten we beiden op de grond en voetbalden we. We hadden een nieuwe regel bedacht. Als de bal op het kleed terecht kwam moesten we de bal kruipend pakken. Nou ja, in de praktijk kwam het erop neer dat tante Karin die bal kruipend ging pakken en jij kreeg de slappe lach. Je schaterlachte en schaterlachte. Het kon niet leuker!
Even later probeerde je een soort kruiphouding. Met je ‘goede’ been en armen steunde je voorover en wilde je je knie omhoog doen. Dat deed je de laatste tijd wel vaker. Voordat ik naar huis ging deed je het weer. Maar nu had je beide benen opgetrokken en zat je in de kruiphouding met beide knieën onder je buik. Je sterke arm hield je een beetje in balans. Zou het?
Vorige brieven aan Q lees je hier!
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Eén reactie op “Als je schaterlacht.”
Hartjes voor Q. en tante Karin. ;-)