We zaten bij onze buren. We aten oliebollen, appelbeignets en dronken wijn en luisterden naar platen op de platenspeler. Buiten was het al lang nieuwjaar; sinds drie dagen geleden werd al het nodige afgeknald. Een kwartier voordat het echt nieuwjaar was kwamen er nog een paar buren aanschuiven en namen een fles champagne mee. De ouderwetse klok die je vroeger volgde op tv was er niet meer, we keken op onze mobiele telefoons. ‘Nog een paar minuten!’ riep iemand. Hij zette zich schrap voor het ontkurken van de champagnefles.
‘Ja, gelukkig nieuwjaar!’ riep iemand. Oh, was het al zover?’ De kurk vloog de kamer in. We toasten, we kusten en omhelsden. Het was eindelijk 2019!
‘Nee hoor, nog twee minuten zegt mijn telefoon!’
Ik keek ook op mijn telefoon.
‘Ja, hier nog een minuut!’
‘Ja, hier ook nog eentje!’
En dus waren we te vroeg.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Geef een reactie