Lange gangen.

Ik herinner me de lange gangen. De ene lange gang was niet de andere en telkens voelde ik er wat anders bij. Sommige gangen voelden meteen al beklemmend.
Sommige gangen waren klein en nauw, waar leerlingen in groepjes hun leren boekentassen voortsleepten terwijl ze praatten over de overhoring Duits die helemaal niet goed was gegaan.
Andere gangen waren breed en hingen er kapstokken waar jassen als oude slobbertruien aan hingen of naar beneden waren gevallen en op stoffige vloeren lagen. Je wist welke gang verschrikkelijk aanvoelde en welke je prettig vond.
De tegels klonken hol en echoden bij elke stap die je zette. Je sloeg een klaslokaal in waar fel tl licht brandde en waar een overenthousiaste leraar economie in de deuropening stond met zijn handen in elkaar wrijvend. Misschien vond hij het echt leuk om te vertellen over zijn vak maar misschien had hij het gewoon koud want in het lokaal hield je liever je jas aan maar dat mocht niet.
Er werd nog met propjes gegooid en er werd door de leraar met een schoolbord borstel teruggegooid. De leraren werden niet met een mobiele telefoon opgenomen en werden ook nog niet echt heel erg uitgescholden, hoewel John, een zittenblijver, eens heel erg met speeksel sprak vlakbij het gezicht van de ecomonie leraar en werd geschorst.
Ik herinner me de lange gangen. Ik liep er elke dag, elk uur en was elke dag blij als ik naar huis mocht.
Als de leerlingen die nu naar open dagen gaan de gangen prettig vinden, zitten ze misschien wel goed.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.