Hoe oud we waren weet ik niet precies maar we waren jong en ik droeg een beige tweedehands suède jasje uit de jaren zeventig met grote ronde kraag en donkerbruine knopen. Als het pauze was leek het of iedereen zo uit een Woodstock scène gelopen was om in het gras te gaan zitten bij school om jointjes te gaan roken en liedjes te gaan spelen op hun gitaar of we luisterden naar Pearl Jam en The Red Hot Chili Peppers.
Binnen in de school in een lange gang was een rookhol. Zo noemden we dat, omdat het de enige plek was waar gerookt mocht worden. Als je niet rookte en je vrienden daar binnen waren werd je ziek van de blauwe walm.
Audrey (Niet Oodrey maar Audrey!) had het zelfs in bloedje zomer koud en trok haar zwarte trui over haar polsen en verdween even later in een toilet en kwam er zeer relaxed weer uit. In de eerste klas van de beroepsopleiding semi residentieel werk was iedereen, bijna iedereen, stoned, na ruzies uit huis gezet of stond te trappelen om iets aan de maatschappij te doen.
Heel goed kan ik het me niet meer herinneren. Er was iets met het gratis openbaar vervoer dat op de schop ging en daar waren wij het niet mee eens. Op een doordeweekse dag in Nijmegen zaten we op de koude stenen van Plein 44 voor de stilstaande maar luid toeterende bussen. Ze mochten niet vertrekken.
Als ik heel goed ga zoeken in mappen, dagboeken of andere herinneringen die zijn opgeslagen zou ik het krantenartikel nog kunnen vinden waar een ongeveer negentienjarig meiske met beige tweedehands suède jasje met grote ronde kraag en donkerbruine knopen voor een bus ligt en niet aan de kant gaat ook al wil de bus verder.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.