Ik ga zo meteen naar de kapper. De laatste keer dat ik ging was twee en een halve maand geleden, daags voor kerst. Het was tot mijn verbazing vrij makkelijk om een afspraak te maken daags voor kerst. Ik vertelde de kapper, die aan me vroeg wat de bedoeling was, of ze mijn haar een beetje korter wilde knippen. Normaliter had ik een Duh-huh kunnen verwachten maar hij bleef uit. Het ging er, zo zag ik later pas, ook niet om dat het een beetje korter moest. Het ging erom dat het woord ‘beetje’ een vrij ruim en vrij vaag begrip was. Ik ga niet voor niets nu pas, na twee en een halve maand, weer naar de kapper (met een ingeprente notitie in mijn hoofd).
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Juist bij mij kan het niet kort genoeg geknipt worden.
Maar ja erbij knippen kan niet. Dus ik begrijp jouw weerzin.
Vriendelijke groet,
En? Hoe zit je haar?
@Liesbeth: door dode punten alsnog twee centimeter eraf. *zucht*