Het was alsof het personeel klaar stond bij de parfum- en geurkaarsen winkel. Met hun handen in elkaar gevouwen, bijna wrijvend, wachtten ze totdat iemand over de drempel stapte en meteen schoot de eerste naar voren.
‘Wilt u een lekker kopje thee?’
Met haar allervriendelijkste glimlach en opgeheven wenkbrauwen keek ze de klant verwachtingsvol aan. Maar de klant wilde geen thee. Hij wilde zeep. Ze schoot meteen in de werkstand.
Ik rook ondertussen aan wat luchtjes. Van zoet naar houtachtig. Keek even opzij naar de wasbak, een donkergrijs blok middenin de winkel. De man die zonet zeep wilde stond zijn handen onder de waterkraan te wassen. Hij keek moeilijk. De vrouw met vuurrode nagellak stond met haar handen in elkaar naast hem.
‘Het is een fijne zeep hè, echt een heerlijke samenstelling.’
Hij wreef dit maal driftiger zijn handen. Bleef moeilijk kijken.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik zie het helemaal gebeuren.
Vrolijke groet,