Er schoot in schokkende beweging een elektrische scootmobiel voorbij de wachtkamer bij de huisarts. De vrouw draaide net zo schokkend heen en weer totdat ze voor haar doen goed bij het loket van de receptioniste stond.
‘Mevrouw, ik heb knallende koppijn joh!’
De baliemedewerker hield haar hand omhoog. Ze was aan het telefoneren.
‘Ik heb een verkeerde pil gekregen en sindsdien heb ik knallende koppijn. Het is niet normaal. Straks krijg ik een tia!’
De receptioniste rondde haar gesprek af en riep door het glazen raam. Ik kon het niet verstaan.
‘Sinds wanneer?’ Sinds ik die smerige pil van de apotheek kreeg.’
Blijkbaar had ze altijd een bepaalde merk medicijn ontvangen maar deze keer een ander merk gekregen. Daar kreeg ze nare bijwerkingen van. De receptioniste vroeg weer iets.
‘Waarom ik mijn hoofd schuin houd? Ik heb verrekte koppijn!’
Er werd nog wat gemopperd en gebromd. De receptioniste gaf haar een briefje mee. Ze draaide in schokkende bewegingen haar karretje en verliet in rap tempo de kamer en sjeesde de gang door naar buiten.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.