Er zijn soms zoveel zorgen. Is het je eigen gezondheid niet, waar iets aan schort, is het de gezondheid van dierbaren van wie je houdt.
Je wilt dat het goed gaat, geen zorgen. We wachten op uitslagen. Examenkandidaten willen slagen. We willen slagen in het leven, slagen voorgoed. En we willen geen zorgen voor morgen, geen zorgen over de toekomst, ons geen zorgen maken.
Soms maken we er een hobby van, van dat zorgen maken, het wordt een dagbesteding waar we niet meer uit kunnen. En we willen ontzorgen, helpen, en controleren. Is alles echt wel goed geregeld?
Vandaag vertelde ik een jongetje van amper zes jaar dat hij zich geen zorgen hoefde te maken over Grote Mensen Zorgen, dat de deur echt wel op slot zit als we weggaan, dat ik in- en uitcheck, dat ik ervoor zorg dat iedereen veilig is. Dat is mijn taak. Ik ben volwassen en ik zorg voor hem. ‘Je hoeft je geen zorgen te maken, jij mag lekker spelen.’
Speel, zoveel je kan. Zorgeloos. Nu het nog kan. Maak je geen zorgen. Nog niet. Je zorgen maken kan later nog. Schuif die zorgen alsjeblieft naar later.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.