‘Waarom zit er een deuk in die auto?’ Hij wees ernaar, een flink gat aan de achter- en zijkant van de auto. Ook de lamp was kapot. ‘Ja, hij heeft een botsing gehad.’ mompelde ik. We zagen niet dat de bestuurder nog in de wagen zat. Hij stapte uit. ‘Ja, ik heb een deukje in mijn auto, vriend. Maar het was niet mijn schuld. Ik kom aanrijden bij een kruispunt en het stoplicht gaat op oranje. Ik heb geen haast dus ik begin langzamer te rijden om aan de streep te stoppen. De vrachtwagen achter mij had dit blijkbaar niet door. Het is dat hij op het allerlaatste moment zag wat er gebeurde en zijn stuur omgooide anders was het niet bij deze deuk gebleven.’
We knikten.
‘Maar weet je, dit is een deukje. Het wordt gerepareerd. Het is blik. Ik ben nog in leven.’ Hij klopte op zijn borst. ‘Het leven is waardevol. Zeker als je beseft dat het bijna je einde was.’
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.