Sinds de geboorte van mijn neefje, nu alweer drie jaar geleden, zit ik in een nieuw universum. De wereld ziet er een beetje anders uit. In eerste instantie leek dat universum meer kwaad te doen dan goed en leefde iedereen om het ventje heen in vrees.
Met het landen op die nieuwe wereld besef ik me steeds meer dat dit nieuwe universum voor mensen bedoeld is die in sommige opzichten verder denken en handelen dan het type mens dat van niets weet. Dan heb ik het over de wereld die beperkingen kent en waar de wereld andersom denkt en doet. Later leer je leven in dat nieuwe universum. Je wordt brutaler.

Een aantal jaren geleden wilde ik met een tweelingwagen naar de kerk in Delft en was de gehandicapteningang gesloten. De vrouw achter de balie bij de receptie keek niet op of om dus besloot ik de gok te wagen. Ik reed met de brede wagen door de draaideur. En toen zaten we klem.
Pas geleden moest ik met kinderwagen een hoge drempel op om bij een gezellige lunchroom binnen te komen. De tafels en stoelen in meerdere restaurants staan krap tegen elkaar aan maar ik duw ze aan de kant. Een toilet in een warenhuis? Een manier om in een tram te komen en ook weer eruit? Het zijn hele basale dagelijkse gebeurtenissen die in het nieuwe universum vervelend worden en soms zelfs verdrietig. Maar ik word er boos van en wil het omdraaien. Want in het nieuwe universum zijn er mensen die niet gevraagd hebben om in een rolstoel te zitten, die liever een winkel binnen wandelen om een rolstoel of ander hulpmiddel uit te kiezen, te betalen en ermee weg te rijden zonder al die vreselijke vragen van bureaucratische medewerkers van gemeenten, instanties en zelfs hulpmiddelencentra (!) weer te beantwoorden en die zelf, als de dag om is, met hun gezonde benen de fiets pakken om naar huis te gaan.

Nu is er een Minister van Gehandicaptenzaken aangetrokken want we moeten toch beter leren omgaan met de beperkten in onze samenleving. Er worden acties op touw gezet om ook in de ‘normale’ speeltuinen schommels en dergelijke te regelen. De wereld op zijn kop als je het mij vraagt. In mijn nieuwe universum draai ik het om. Als ik met mijn neefje ga wandelen en een horeca gelegenheid of een winkel binnenstap zal de ander ervoor moeten zorgen dat het klopt. Want in mijn wereld mogen we allemaal hetzelfde.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.