Gisteren waaide het met vlagen en duwde de wind ons een jazz café binnen. We hadden elkaar sinds het begin van het jaar niet meer gezien en we nemen telkens het besluit ook te winkelen maar ook deze keer ploften we neer en kwamen niet meer overeind. Het jazz café was als een oude kroeg met donkere muren en muziekinstrumenten aan de muur. Ook een schilderij van Herman Brood (Stillevend) hing naast de bar. We aten en dronken, spraken over het werk, privé- en andere aangelegenheden toen we uiteindelijk toch maar de rekening vroegen. De serveerster noemde op wat we gebruikt hadden. Ineens ontviel het me. Of ze hier ook optredens verzorgden. Het leek me leuk er eens heen te gaan. De serveerster schoot in de lach.
‘Nee, er zijn hier geen optredens.’ Ik was verbaasd.
‘Er wonen mensen hier boven.’ verduidelijkte ze. Ik was nog steeds verbaasd.
Er was geen jazz in het jazz café.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.