Het lijkt weer even geleden, dat ik op een badlaken op het strand lag en tuurde naar de mensen in schaarsgeklede badtenues. Het viel me op dat iedereen volkomen zichzelf was en dat ik me opgelucht voelde. Geen Jennifer Anistons drijvend in het water. Ook geen sixpacks. Het was een schril contrast met het magazine dat mijn buurvrouw las terwijl ze op een badhanddoek lag.
Het ideale beeld dat werd opgeroepen leek in het niets op het strandplaatje. Er waren wel degelijk maatjes meer, cellullite en peervormen. Er waren ook mannen met een rolletje meer zonder sixpack die een balletje sloegen. Mannen met de afdruk van een veel gedragen t-shirt en korte broek op hun lichaam. Je kon ook precies het randje van een sok zien.
Vroeger poedelden we als kleine kinderen trouwens helemaal in ons nakie in het water, waar nu de kinderen van top tot teen in een soort surfpak gehesen zijn. ‘Tegen de zon.’ Ik kan me nog de keren herinneren dat we vuurrood terugkwamen van een middagje spelen en er niet eens After Sun voorhanden was. We moesten het doen met niks of schijfjes komkommer, maar dit terzijde.
Ik dacht hieraan omdat ik al heel lang geen mode tijdschriften meer lees en dat ik het niet mis.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.