In z’n blote nakie.

Op een woensdagavond, iets later dan normaal, stond ik nietsvermoedend in de Turkse pizzeria om het ‘gewone recept’ door te geven. De man achter de toonbank schreef het op een schrijfblok. Terwijl hij het opschreef kwam er een nieuwe klant binnen. We keken beiden op.
Buiten kwam een man in een drafje aangerend. Hij liep langs een koffiehuisje schuin richting een straat waar auto’s geparkeerd stonden. Er was niets bijzonders aan, alleen we zagen bij nader inzien dat hij geen kleding droeg. Het miezerde. De druppels kleefden op het raam.
Onthutst keek de Turk me aan. Toen keek hij de nieuwe klant aan. Ik keek de nieuwe klant aan. De klant staarde naar het tafereel buiten en keek weer naar ons. Toen keken we alle drie nog eens naar buiten. Het was stil in de winkel. Ergens in de open keuken siste een frituur.
De blote man liep in een drafje. Zijn buik hing een beetje over zijn heupen en hij had veel haar. Heel veel haar.
‘Hij loopt in z’n blote nakie.’ zei de Turk zacht. We knikten allemaal. We constateerden dat er een naakte man in de miezer voorbij de winkel liep.
‘Daar is het geen weer voor.’ zei de nieuwe klant. Hij was bloedserieus.
Even later liep een politieman in hetzelfde drafje achter de naakte man aan. Ik hoopte dat hij de man kleding zou laten aantrekken.
‘Doe mij een patat met en een bamischijf.’ zei de klant.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.