De vorige keer dat ik de wachtkamer betrad liep er net een jongen de behandelkamer uit met zijn moeder. Ze hield een rugzak vast, bebloed. Hij zag lijkwit en moest gaan zitten in een van de wachtkamerstoelen. ‘Ben je duizelig?’ vroeg zijn moeder. Hij kon alleen maar zitten en zwijgen.
Toen ik afgelopen week weer in de wachtkamer plaatsnam bij de tandarts en eerst mijn natte jas ophing aan de kapstok kwam er een vrouw naar binnen. Ze keek aarzelend om zich heen. ‘Moet ik me ergens melden? Ik ben hier niet bekend, ik moet nu naar een vervangende tandarts.’
Ik vertelde haar dat ze kon wachten en werd gehaald. Ze sloeg haar natte paraplu uit en hing haar jas op. De tandarts kwam al snel en ze liepen door de gang heen.
Terwijl ik naar mijn schoenen keek, de muur en mijn handen ving ik een gesprek op. De deur van de kamer was blijkbaar niet dicht.
‘Bent u verder gezond?’ vroeg de tandarts. ‘Ik voel me gezond ja, maar ik ben het niet.’ Een kort lachje.
‘Waarom bent u niet gezond?’
‘Ik heb uitgezaaide borstkanker. Ik ben uitbehandeld.’ Het werd stil.
Ik keek naar de muur. Naar de putjes die erin zaten van schilderijen die verkeerd opgehangen waren en misschien ineens naar beneden gevallen waren. Ik keek naar de lege bank, een Chestwick.
‘Ik ben blij dat ik nu terecht kan want volgende week ga ik nog even met vakantie.’
‘Geniet ervan hoor. Echt. Geniet.’
De miezer druppelde langzaam zigzaggend op het raam naar beneden. Ik keek naar de vloer. Naar de kapstok waar haar jas en sjaal hing. Haar paraplu stond schuin in de hoek. Regen gleed langzaam van het stof naar de vloer. Een klein plasje bleef achter. Ik kwam voor een kies waarvan de zijkant gebroken was en ik had me die ochtend, toen ik belde, druk gemaakt om de verdoving en gedoe. Mijn moeder zei jaren geleden, toen ze borstkanker had, dat iedereen maar zei dat ze ziek was maar zelf voelde ze zich gezond. De vrouw was snel klaar en liep weer de gang in. Ze glimlachte en zei me gedag toen ze wegging, naar buiten.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.