Mensen zijn bezorgd over de bibliotheken, musea, de kunst, de cultuur en de boekhandels. Het zijn hoe dan ook weeskindjes, wat moet je met de kleine boekhandel, die schrijver? De muzikant of de acteur? Je verdient er geen drol mee, werkt er te lang aan, je stroopt je mouwen niet op zoals mensen in een colbert die uren vergaderen of onderweg in de taxi bellend overleg voeren. Mensen begrijpen niet wat je aan het doen bent, wat levert het nou op, naast kopzorgen en een lege portemonnee? Met andere woorden, waarom zou je überhaupt kiezen voor de creativiteit, de kunst, de muziek, de literatuur als je bakken met geld kunt verdienen als je maar even de juiste beslissing zou nemen wanneer je nog jong bent?
De creativiteit leeft in een kind dat van niets iets maakt. ‘De wind danst!’ riep m’n gastkind toen het hard waaide. Hoe verstandiger we de fantasie uit het leven schoppen hoe dommer we worden. Door de muziek, het leren van de akkoorden, de herhaling, nieuwe ritme, het beluisteren van de klanken geven we onze hersenen manieren om te ontwikkelen. Kinderen hebben muziekdocenten nodig, gastleraren en mensen die optredens verzorgen. Kinderen hebben boeken nodig om in te verdwalen naar een andere wereld om hun fantasie te kunnen ontwikkelen en ook de vaardigheid om zelf te kunnen scheppen met woorden. We gaan allemaal naar de boekwinkel om een bestseller aan te schaffen of om een lezing bij te wonen van een schrijver. Waarom doen we dat en vergeten we dat daar heel veel bloed, zweet en tranen in is gaan zitten? Nemen we het voor lief?
Door te leren schrijven leren we te uiten, leren we woorden te bedenken die passen bij de emotie. We leren door verhalen te lezen dat we in staat zijn andere werelden en culturen te ontdekken. We raken verzeild op plekken waar we anders geen weet van zouden hebben. De rijkdom van het verhaal ligt in het verbinden van deze werelden, we zijn reizigers in ons hoofd. We leren ons inleven in een ander, omdat het andere gezin anders is dan die van jou en je hierdoor leert begrijpen hoe het voor een ander is, dat leven.
De kunst is belangrijk om empathie te kunnen voelen. We leren wat beweegredenen zijn van de ander en waarom hij beslissingen neemt.
We leren door te zingen onze mondspieren te gebruiken zodat we beter de taal verstaan en om goed te kunnen articuleren. We leren onthouden door te zingen en te herhalen. Als we niet kunnen zingen kunnen we andere kunstuitingen gebruiken om ons zegje te doen. Kunst is altijd een manier geweest om in turbulente tijden expressief te zijn, ook als dit niet mocht. We gaan met z’n allen naar het museum om juist dit te ervaren. We gaan naar de boekwinkel of het theater om ons te verbinden met de ander, samen te delen, te genieten en te bestaan. Mensen die op het toneel staan hebben shows bedacht en met anderen samengesteld. Daar heeft veel werk en zwoegen in gezeten. Niets gebeurt vanzelf, ook niet in de kunst. Kunst mag getoond worden, we genieten ervan maar het mag niets kosten en we vergeten liever dat het ook ambacht is.
Het wordt vaak voorgespiegeld dat het allerbelangrijkste in je toekomst is om vooral veel geld te verdienen. Mensen die alleen maar met hun volle verstand gaan voor de centen nemen heel vaak Paracetamol en Rennies om de dag door te komen en neigen naar een burn-out of zitten er middenin. Dat heb ik zelf gezien. Ze houden van een goed theaterstuk, cabaret of opera. Of een lekker wijntje drinken op een zomers festival. De consumenten staan er niet bij stil dat deze acteurs en muzikanten uren geoefend hebben om een goed stuk neer te zetten, spullen hebben aangeschaft maar vaak weinig uitbetaald krijgen.
Ik verdien niet zoveel. Er mag altijd wat bij. Maar mijn werk is fantastisch en om die reden hou ik het vol. We hebben naast het verstand gevoel nodig in deze wereld. Het liefst beiden.
(*Updated 5 december 2022.)
Wil je mijn blog steunen met een bijdrage? Doneren mag hier.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.