Ik spar al een tijdje met een zevenjarige over een kinderboek. Als we tegenover elkaar zitten met een sapje en soms in de vakantie een Fanta, vraagt hij: ‘En heb je nou al een idee over de tekening?’ Want ik heb al een paar jaar een tekening in mijn hoofd. Het is nog lang niet een totaalplaatje maar ik spar met de zevenjarige over de tekening. ‘Misschien moet je het zo maken.’ En dan pakt hij een tekenpapier om het uit te tekenen. Het is vooral ook sparren over het verhaal want wat is de boodschap en waarom kies ik voor het idee om iets met een hoofd te willen doen. Dat hoofd, een kinderhoofd, is cruciaal voor het boek. Er gebeurt wat met het hoofd. Iets fantasierijks, iets magisch. Maar de boodschap, wat wil ik precies vertellen. Ik kom er nog niet uit.

De zevenjarige en ik zaten afgelopen maandag in een lunchroom met een sapje en scrolden door de vele voorbeelden op Pinterest. ‘Dit zou ongeveer de bedoeling moeten zijn.’ Ik zag een schilderij van aquarel. Normaal gesproken hou ik helemaal niet van aquarel en hoewel en ik vroeger een doos met verf had om aquareltekeningen mee te maken, vond ik die manier van schilderen niet zo interessant. Maar ik begon nu te twijfelen.

Binnenkort zal ik eens naar de hobbywinkel gaan om te kijken naar wat nieuwe verfspullen. De oude tubes zijn te oud waardoor de verf hard is geworden en onbruikbaar. Ook zal ik nieuwe kwasten moeten aanschaffen. Doek heb ik al in mijn werkkamer staan. Als ik een paar dagen vrij ben zal ik voorzichtig eens een poging gaan wagen. Een kinderhoofd. Iets magisch. Een magisch kinderverhaal.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.

Wil je meedoen met de schrijfcursus roman schrijven? Hier is meer info!