Als je weet van jezelf dat je snel uit het lood geslagen bent en het nieuws overweldigend vindt is het fijn als je mensen in je omgeving hebt die niet met je mee ‘zorgen’ zodat de focus verlegd kan worden van piekeren naar activiteit en constructief bezig zijn met wat wel mogelijk is en kan. Misschien heeft het te maken met grip willen houden op de situatie terwijl je lang niet overal grip op houdt. Dat is het leven in een notendop en het woekert nu als een pandemie ons leven binnen. We maken pas op de plaats. Daar zitten ook voordelen aan.
Ik ben een ongelofelijke optimist, denk ik. Mijn glas is toch echt meestal half vol, soms kukelt het glas bijna om en gooi ik er per ongeluk wat water uit maar ben altijd blij dat er nog wat in zit. De creativiteit viert nu hoogtij; ik ben ergens opgelucht en het voelt krachtig om te zien en te merken dat Nederland in een hele andere modus verkeert maar daarmee weet om te gaan. We worden met onze neus op de feiten gedrukt; de vitale beroepen zijn té belangrijk om ooit nog te negeren of te onderwaarderen. We zien nu zelf dat zij de motor van onze samenleving zijn. Er vallen managementlagen weg, soms ook bureaucratie want er moet snel gehandeld worden, er is veel meer online mogelijk dan we dachten en ja, thuiswerken is dus wel degelijk een optie en doordat we thuiswerken zou in de toekomst die file ook ingedamd kunnen worden. Door onverwachte chaos creëert men mogelijkheden.
Natuurlijk is niet alles fijn en plezierig en is er angst. Neefje, kwetsbaar en hartpatiëntje, blijft momenteel thuis en kan niet naar de peuter revalidatie. Voor nu zou je het nog kunnen zien als vakantie maar het is voor zijn ontwikkeling beter als het programma kan blijven doorgaan. Ouders werken al hard met kinderen met een beperking, nu zetten zij nog meer een tandje bij. Ik kan neefje niet opzoeken, geen aai over z’n bol geven.
Neefje tekent, net als ik, de dagen door. Hij zet kleurrijke strepen. Ergens zal hij de kleur roze en geel gaan opslaan en gaan benoemen. Daar ben ik van overtuigd. Kleuren is leerzaam. Vanmorgen keek ik naar mijn schilderij in wording en zag de treurwilg zonder bladeren en besloot mijn kwast in het roze te dopen. We inspireren elkaar. Zelfs nu.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.