Heb je het al gezien? Geen witte streep in de lucht. De lucht is prachtig blauw en soms zweeft er een wolkje voorbij maar er is geen witte streep te zien. En de magnolia bloemen beginnen uit te vallen. Een zeer kortstondig genot.

Kinderen stoepkrijten. Ik zie heel veel hartjes in allerlei kleuren. Vroeger fotografeerde ik ze nog, daarna werd het een zelfde beeld, maar nu liggen straten vol met gestoepkrijte hartjes. We proberen zoveel mogelijk binnen te blijven maar door het mooie weer, de zon, willen we allemaal van het weer genieten. We willen naar het park, het bos of het strand. Het lijkt wel alsof we ineens vergeten zijn dat er iets speelt. Iets gevaarlijks en serieus.

Het menselijk brein werkt af en toe als een vergiet, denk ik soms. Heel in het begin beseften we de ernst van de situatie. We bleven binnen, tenzij het niet anders kon. Scholen en winkels dicht, horeca gesloten. Maar een paar dagen later en de zon breekt door en we zijn alles vergeten.

Ik las vanmorgen een tweet van een dame. Haar schoonvader lag op de IC en moest per telefoon afscheid nemen van zijn vrouw, haar man kon geen afscheid nemen van zijn vader.
En ja, het ging om het Corona virus, niet om een griepje.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.