Brabantse worstenbroodjes.

Lieve Q,

Wat mis ik jou opeens. Je wordt te zwaar om op te tillen maar dat zou ik het liefste doen vandaag. Je gaat niet naar de revalidatie maar je kunt wel met Pieter de handpop en de ergotherapeut videobellen. Mama oefent zich een slag in de rondte met alle oefeningen die er op schema staan en papa werkt thuis. Je gaat gelukkig met dit mooie weer nog wel even naar buiten en krijgt regelmatig kleurplatenpost van je tante. We roeien met de riemen die we hebben.

Na ruim twee weken binnen zijn, toch maar manieren bedenken om aan het werk te blijven en bezig te zijn hoop ik toch dat ik over niet al te lange tijd gewoon de trein kan pakken om naar Brabant te reizen. Dan kan ik weer met je spelen en lachen en naar je kijken. Dat ik je af en toe kan zien als we videobellen is leuk hoor, maar dat is niet hetzelfde.

Jij woont in Brabant in de Coronahaard en ik snotter nog een beetje af en toe en dat is vast de hooikoorts maar we nemen geen risico.
Ik was even naar de supermarkt vanmiddag omdat er toch weer spullen opraakten en ik kocht worstenbroodjes want worstenbroodjes, worstenbroikes, zoals een ver familielid in Dongen zegt, zijn een link naar Brabant en dat is het meest dichtbij ik nu kan komen.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.