Tijdens de wekelijkse boodschappen met anderhalve meter afstand van elkaar bleef ik er vanaf. Bij de broodafdeling zag ik het brood liggen en koos telkens voor het volkorenbrood, liep met ogen afgewend met mijn kar verder en ging niet voor het suikerbrood. De naam zegt het al, het is bijna meer suiker (40%) dan brood. Ik dacht een echt Fries brood maar ook in Brabant en Limburg kennen ze het als klontjesmik. Met iets minder suiker toegevoegd (25%) en zonder kaneel. Suikerbrood, waar dan ook vandaan, is met een dikke laag roomboter wel ontzettend lekker.
Ik nam vorige week toch een suikerbrood mee naar huis en at elke dag wel een paar stukken. Met een dikke laag roomboter. Heerlijk! Maar uren later zat ik meestal doodmoe achter mijn laptop. Ik had toch prima geslapen?
Maar ik had best een dutje kunnen doen, kunnen gaan liggen, ergens, maakte niet uit. ’s Avonds kreeg ik buikpijn. Mijn buik was opgezwollen, borrelde, speelde als een orkest. Mijn maag speelde op. Een aantal nachten achter elkaar schoot ik rechtop in mijn bed omdat ik bijna moest overgeven, het zuur kwam tot in mijn keel. Daarna kreeg ik keelpijn want het zuur bleef maar komen. Had ik iets verkeerds gegeten?
Ik voelde me overdag bij vlagen misselijk. Weeïg. Energieloos. Een beetje depri. Het laatste stukje suikerbrood ging op, ik likte mijn vingers schoon en het werd minder.
Het werd minder. Het was het suikerbrood.
Wil je mijn blog steunen met een bijdrage? Doneren mag hier.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.