Niets is zo erg als wachten. Er zijn momenten dat je jezelf afvraagt waarom de tijd so snel voorbijgaat en momenten dat je niet begrijpt waarom de tijd voortkruipt. In het wachten zit een stilstand maar dat niet alleen, in de wachtstand kruipen de seconden pesterig aan je voorbij. Wacht maar, het moment komt er …zo aan.
Het wachten in een wachtkamer. Het wachten thuis. Willen opruimen, lezen, werken maar het wachten loert. Wachten op nieuws. Wachten op een telefoontje. Wachten op woorden. Wachten op uitsluitsel. Afwachten.
Wil je mijn blog steunen met een bijdrage? Doneren mag hier.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Kun je wachten ook zien als gewoon een werkwood of een concept. Na heel veel hebben moeten wachten op alles en iedereen heb ik bedacht dat wachten niet bestaat. Alleen in mijn hoofd. Dan wordt die zogenaamde wachttijd ineens tijd voor jezelf. Ik geef toe, het was niet makkelijk en het blijft een terugkerende training.
@Liesbeth: dat lukt vaker met niet ernstige situaties maar in situaties waarin je wacht op mogelijk onheil vind ik het lastiger worden, al doe ik mijn best.