Lieve Q,
Toen ik iets ouder was dan jij nu bent ging ik weleens naar de grote stad met mijn opa en oma. Naar familie van mijn opa en oma in Rotterdam meestal, ooit ben ik ook weleens naar een oudtante geweest die in Scheveningen woonde. In Rotterdam woonden deze oudere tantes vaak in hele hoge flats. Ik vond dat erg indrukwekkend want in Brabant hadden ze niet zulke hoge flats.
In Scheveningen gingen we ook naar het strand, weet ik nog, en kreeg ik een keer op de boulevard een cadeautje van opa en oma, of mijn oudtante, ik weet het niet meer. Het was een zwaar bolletje waar een kunstwerkje in was verwerkt en je kon er papier mee verzwaren zodat het niet zou wegwaaien. Presse papier heet het in het Frans. Dit bolletje staat nu nog op mijn bureau. Soms kijk ik ernaar en haal ik de herinneringen weer op ook al zijn ze ietwat vaag. Ik herken mijn tante niet meer echt, ze was best klein maar ik herken wel het gevoel wat ik toen had. Het was een heel prettig gevoel, iets waar je jaren later nog aan kunt denken met een glimlach.
Gisteren kwam jij met papa en mama naar ons omdat papa en mama gingen logeren in een hotel in Den Haag en jij kwam bij ons logeren. Wat was dat een feest. Eerst met de tram naar Scheveningen, de Pier op en naar het reuzenrad gekeken. Weer met de tram terug, weer een avontuur en ‘s avonds naar een restaurantje geweest. Je was aan het eind van de dag best moe, wilde slapen en dat ging ook de nacht door heel goed. De volgende ochtend hoorden we door de babyfoon dat je aan het praten was. Het was nog best wel vroeg dus we lieten je lekker even liggen. Later hebben we je toch uit bed gehaald en heb je bij ons gelegen. Je had veel binnenpretjes, vond het dekbed interessant en kreeg ook nog de slappe lach.
In de ochtend zijn we naar de speeltuin in het park gewandeld, heb je in de schommel gezeten, gingen we naar de paarden kijken in de stallen en zat je in een speeltuinboot. Weer thuis was je veel buiten in de achtertuin te vinden. Je vindt het fijn om de wind te voelen, de zon in je nek en de windmolen te zien draaien. ‘s Middags hebben we alle drie even een dutje gedaan en toen stonden papa en mama ineens weer in de woonkamer.
Het is na jouw weggaan stil in huis. Ik vond het reuze gezellig om jou bij ons te hebben. Wat heb je het goed gedaan en wat heb je plezier gehad. Ik moet denken aan herinneringen maken en of je later, als je groter bent, zult herinneren dat je een tante en oom had in de grote stad met trams en het strand zoals ik herinneringen heb aan vroeger en de grote stad en al het gevoel wat daarbij hoort. En misschien denk je ooit eens terug aan toen, aan het huis, de tuin en de plekken waar je heen ging en hoe blij je was.
Wil je mijn blog steunen met een bijdrage? Doneren mag hier.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Eén reactie op “Herinneringen maken.”
Mooi en ontroerend!