Zo erg als in die documentaire Turn! was het niet maar ik zag meteen die wandelstok voor me. De juffrouw liep langs de meisjes in dezelfde zwarte balletpakjes die stokstijf langs de barre stonden om te kijken of je spaarpot dicht was. Als ze heel hard de zaal in spuugde: ‘Doe je spaarpot dicht!’ wist je dat jouw spaarpot blijkbaar niet dicht was, wat betekende dat je billen uitstonden en dus dicht moest knijpen, of dat je niet recht stond, of je bekken niet genoeg naar binnen gekanteld stonden. Dan pakte ze haar stok en sloeg tegen je billen. Dan ging je namelijk vanzelf wel zo recht mogelijk staan. Ik heb ook weleens een tik tegen mijn billen gehad. Vaker wel. Maar met mijn holle rug en uitstaande billen was ze snel vermoeid en liep dan zuchtend langs me heen.

Aan het eind van de les moest je in een rijtje gaan staan om de juf een hand te geven voordat je naar huis ging. Dan boog je een beetje (reverence) en terwijl je door je knieën zakte zag je door je oogwimpers je moeder in de deuropening staan bij de oude houten banken in de gang. Het is dat ik altijd graag wilde dansen en dat er verder niet veel keus was om eventueel uit te wijden naar een andere balletschool. Vele jaren later ging ik naar een balletschool waar ik opeens met mijn zwarte balletpakje, roze panty en balletschoenen uit de toon viel bij alle kleuren van de regenboog die de leerlingen droegen.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.