We aten een broodje paling en makreel bij Simonis op Scheveningen in de mistige ochtend na een hittegolf van acht dagen. Het duurde in alle opzichten te lang. Op het strand was zowaar zand te zien, er waren veel minder mensen. De paar verkeersregelaars die bij de rotonde stonden babbelden met elkaar. Je moet naar het strand als het afkoelt, de toeristen weg zijn en er mist verschijnt.

Zittend op een bankje keken we ver voor ons uit. Er was geen lijn te zien tussen zee en lucht, er waren geen boten te vinden en alles was grijs.
Er zat een man in zijn gebruinde blote bast in een klapstoeltje achter een beschutting te lezen uit een boek. Misschien las hij een klassieker, Hemingway’s The Old Man and the Sea.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.