In de binnenruimte, het winkelcentrum, liepen veelal oudere mensen winkels in en uit. Ze sjokten langs andere mensen, leunden voorover om iets beter te bekijken en deinsden weer terug. Ze praatten met elkaar zonder een mondkapje te dragen waardoor ze met hun hand af en toe hun mond bedekten om een klein, droog kuchje tevoorschijn te toveren. En toen liep een ouder stel naar de Albert Heijn.
‘Hallo! Zouden jullie een mondkapje willen opdoen? Dit voor u en uw medemens?’ Een jongedame in lichtblauwe jas stond met zwart mondkapje bij de ingang met zwarte handschoenen aan. Ze lachte vriendelijk.
Het stel keek elkaar niet begrijpend aan. Hoezo voor hen zelf? Ze vonden een mondkapje onzin! En hoezo voor de medemens? De medemens moest maar zelf iets verzinnen! Thuisblijven bijvoorbeeld! Ze pakten een karretje en liepen mopperend door, een onthutste medewerker van de Albert Heijn achterlatend.
In de drogisterij stond een stagiaire naar een schap te staren. Ze zette shampoos recht en vulde een lege rij aan. Ze zuchtte een paar keer. Niet omdat ze een mondkapje droeg. Nee, een mondkapje droeg ze niet, veel te benauwend! En daar werd ik toch een beetje zwaar geïrriteerd.
Benauwend? Benauwend? Ik werkte afgelopen zomer met @!#&%$@ 33 graden de hele dag met een mondkapje op! Ze moest niet zo zeuren!
Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Geef een reactie