Smetvrees.

‘Ik neem het even over van mijn zus want zij kan niet meer uit haar woorden komen en is para. Kijk, het probleem hier is zo, zij geeft jullie haar stofzuiger af omdat ze problemen heeft met stofzuigen. Dan zeg jij dat ze dat ding moet openmaken. Maar zij heeft smetvrees, dus gaat het echt niet openmaken, dat snap jij wel.’

Twee beveiligers staan nu bij de verkoper. De dame achter mij in de rij, op anderhalve meter afstand, leunt over het lint en bemoeit zich ermee.

‘Wij wachten nu al heel lang, ik heb haast.’

‘Dus, zij kan die stofzuiger niet gebruiken want jij zegt dat zij die open moet maken. Zij kan die stofzuiger niet openmaken want zij heeft smetvrees!’

‘Deze meneer kwam na ons binnen en is nu al een kwartier aan het praten over de stofzuiger van zijn zus?!’ vraag ik verbaasd.

De verkoper stamelt met rode wangen en zweet op zijn voorhoofd iets over de stofzuiger mee naar huis nemen, service, opsturen en hakkelt over mensen in de rij die wachten. De beveiligers vouwen hun armen over hun borst en kijken mee.

‘Hij praat voor zijn zus, die stond hier net, dus even geduld.’ sust de beveiliger naar de dame achter mij.

De beveiligers mompelen in het oor van de verkoper. De broer van de zus van de stofzuiger tikt opgefokt met zijn vingers op de balie. De verkoper vertrekt met stofzuiger en slang naar een kamertje. Met een nog roder hoofd komt hij weer terug. Hij heeft de zak eruit gehaald, zegt hij. Broer fronst zijn wenkbrauwen.

‘Moet mijn zusje er nu een nieuwe stofzuigerzak in doen? Maar ik zeg nu al de hele tijd dat ze smetvrees heeft!’ Hij slaat met vlakke hand op de balie.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.