Twee weken geleden wist ik nog niet dat ik bijna in een verhoor over de toeslagenaffaire gezogen zou kunnen worden. Het verhoor van de Parlementaire ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag had tragiek in zich maar ook spanning. Hoewel het vaak tenenkrommend was, was het ook leerzaam. Ik bestelde het boek The Trial van Franz Kafka nadat advocaat Perez hier tijdens het verhoor op wees. Op bladzijde 5 zegt een bewaker gefrustreerd tegen een tegenstribbelende K: ‘Why can’t you just accept your position? Why do you seem determined to irritate us needlessly?’
Ik kreeg zo’n zelfde gevoel toen ik bijna dagelijks, al dan niet live, de ondervragingen meekeek. Er was nu eenmaal fraude en die moest worden opgezocht en aangepakt. Het was oneerlijk om geld te ontvangen die niet aan jou zou toebehoren, aldus een strak kijkende Premier Rutte. Hij stond en staat achter deze aanpak. Dat er vervolgens een groot ongeluk gebeurde… Ja, dat was… Vreselijk.
Nee, dat stond niet op hun netvlies. Dat was hen niet bekend. Nee, die memo was niet gelezen. Ze hadden er geen herinnering aan.
Why can’t you just accept your position?
~ Kafka
Nee, het stond niet op hun netvlies. Dat was hen niet bekend. Nee, die memo was niet gelezen. Ze hadden er geen herinnering aan. Hoofdschuddend. Niet bekend. Er waren geen verslagen gezien of niet gerapporteerd. Als het destijds naar boven was gekomen, deze ellende had men met de kennis van nu anders gehandeld. Maar er waren signalen genoeg, een duidelijke memo en genoeg ouders die stonden te roepen.
En ook twee politici vroegen stukken op. Niet een keer, diverse malen. En later werden ze lastig. En na de laatste dag, nadat Premier Rutte sprak over een groot ongeluk, ‘de bal die het ravijn was ingerold’, bleef ik achter met een gevoel van ongeloof. Dat je blijkbaar zo hoog in een toren kunt zitten dat alles wat er onder je gebeurt niet tot je komt en je altijd kunt zeggen dat je het niet wist en je niet verantwoordelijk was.
Als het ambtelijk apparaat zo ver van de burgers af staat en er niet eens een gesprek kan plaatsvinden over individuele ballen die in het ravijn storten ben je je aan het verschuilen achter het systeem.
Premier Rutte zei op het eind nog sorry. ‘Wij moeten zorgen dat mensen nooit tussen raderen van systeem komen.” Juist dát is gebeurd.’
Ondertussen gaat er voor het tweede jaar een doneeractie rond voor een iets betere kerst voor gedupeerde ouders en hun kinderen. Ik heb ook nu weer een duit in het zakje gedaan. (En of dit nou door de SP is geïnitieerd of niet, het boeit me niet.)
Ouders stonden afgelopen donderdag in de regen te demonstreren want de buikpijn van de Belastingdienst deed niet echt af aan de schulden, echtscheidingen, huisuitzettingen en psychische problemen van deze ouders. Nog steeds, na al die ellende, was er geen of onvoldoende geld uitgekeerd.
Een ouder overhandigde een donatiebox en vroeg Premier Rutte een bijdrage te leveren. Maar dat kon hij niet doen, dat was niet zijn taak. Een dag later duikelt mevrouw van Huffelen toch weer een memo uit haar hoge hoed.
Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
2 reacties op “Niet op mijn netvlies.”
Maar wat me nou nog veel meer intrigeert: waarom lees je een boek van Kafka in het Engels? Hij schreef in het Duits.
@Justin: Ha! Ik wilde het boek lezen in het Nederlands maar de Engelse versie was goedkoper. Mijn Duits is redelijk maar niet om alles heel goed te begrijpen. Mijn Engels wel.