Studies.

Als ik een ‘schoon’ doek voor me heb breng ik als eerste een laag aan. Het hele doek wordt beschilderd met één kleur. Het mag best rommelig, juist daarin zie ik later als het wat droger is geworden, meestal de contouren van een gezicht. Als ik het niet zie laat ik het rusten. Er komt namelijk een moment dat ik het wel zie.

Ik vraag me af hoe anderen schilderen. Voor mij is het een intuïtief proces waarin ik niet weet welke kleuren ik ga gebruiken, wie de persoon is en wat het grote geheel gaat worden. Vroeger tekende ik wel veel na, het waren echte mensen. Dat ging me best goed af. De uitdaging is nog om ooit weer een gelijkend portret te gaan schilderen maar vooralsnog gebeurt het nu even zoals het gaat; in totale onwetendheid iets creëren en zien waar ik naartoe verf.

Hoewel ik momenteel veel met aquarel werk heb ik onlangs mezelf toch acrylverf cadeau gedaan. Jaren geleden werkte ik alleen maar met deze verf en dat werkte prettig.

Ik heb meer geduld dan vroeger. Het mag maanden duren, deze opbouw van zogenaamde studies. Als je het programma Project Rembrandt moet geloven zijn alle startende schilderijen en schetsen studies. Lekker veilig, dan ben je geoorloofd te pielen met lijnen, schaduw en kleur. Wat me verbaasde trouwens bij een online les die ik volgde bij een van de leraren van Project Rembrandt was het gebruik van een projector om het gezicht op het doek te krijgen. Mijn onderkaak zakte zowaar op mijn schoenen. Voor mij heeft dat altijd als smokkelen gevoeld. Ik keek meteen met een hele andere blik naar deze kunstenaar. (…)

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.