Je zou alles willen laten
bij het oude, maar dat kan niet.
De kinderen, de bomen die ruisen
in de wind in april en de zomer moet nog komen.
We raken hoeken en vliegen uit bochten
en we rennen achter duiven, opgehitst en onvrij.
En wij, wij wensen dat alles hetzelfde was zonder woorden
die kunnen raken, die bochten en hoeken
waar we altijd proberen uit die grens te stappen
maar niet snappen dat we er al overheen zijn gegaan.
Dat we alles willen laten
bij het oude en onveranderd stil
zodat niemand kan raken, die bochten en hoeken
en de cirkel rond blijft gaan.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.