Een momentje.

Er stond een verhuisdoos in de hal. En een kledingrek dat uit elkaar gehaald was om volgende week woensdag weer op een andere plek weer in elkaar te zetten. In de verhuisdoos zaten wat kleine spullen. Lampen, kussens, hangers om kleding op te hangen. De rest was bij haar moeder. Bovenop de doos lag een ronde lampenkap. Er werd uitgevlogen. Een nieuwe start in een andere stad. Dat was toch wel even een momentje. De stad zelf was al bekend maar erin wonen was toch iets anders. Ik moest denken aan de eerste avond dat ik alleen in mijn appartementje zat en tranen weg moest slikken. Het gevoel dat ik zelf iets in werking had gesteld dat grote gevolgen had voor mijn toekomst werd op die avond beseft. En hoewel het volledig mijn eigen keuze was, was het tegelijkertijd een sprong in het diepe. Dat was voelbaar tussen die nieuwe muren en die vreemde huisgeluiden. Van mijn ouders kreeg ik toen ik wegging een tosti-ijzer. Dat ding gebruik ik nu nog. …