Lieve Q,
Ik ging maar een tafeltje schilderen. Eerst kocht ik houtverf, nachtblauw, bij de Karwei. Ik slenterde in een vrijwel lege winkel langs alle schappen op zoek naar verf en verfspullen. Als jij op school bent mag je soms ook verven. Volgens mij vind je dat wel leuk. En pas geleden ging je stempelen met verf. Ook leuk. Ik ging een tafeltje verven omdat ik het tafeltje lelijk vond maar ook om even mijn gedachten te verzetten. Papa en mama kregen namelijk die middag de uitslag van het bloedprikken, dat afgelopen maandag helaas een beetje pijn deed. Wachten op uitslagen, gesprekken die gevoerd moeten worden over wel of niet dotteren en opereren vindt je tante niet zo’n leuke opdracht.
Een paar nachten geleden droomde ik over jou. Je was op school en ik kwam je ophalen. In de klas was de juf een speciaal lied aan het zingen en iedereen ging om de beurt naar voren en dan werd het lied gezongen. Toen jij aan de beurt was, je stond in je statafel, had je eerst niet in de gaten dat ik er was. De juf stopte met zingen en deed haar vinger voor haar mond ‘Sst!’ en wees naar mij. Eerst had je het niet door. Toen je wel doorhad dat ik er stond verscheen er een hele grote lach op je gezicht. Daarna begon je te kraaien van plezier en stak beide armen naar me uit. Ik omhelsde je. Wat was ik ongelofelijk blij. Zo werd ik ook wakker.
…
Hier lees je alle brieven aan Q.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.