Hoewel het gisteren een beetje koud was zaten we met vrienden buiten. Na twee maal tafels verschoven te hebben om in de zon te blijven zitten zaten we (met een dekentje) goed. Het kon weer. Onze buurtkroeg De Prael was weer open. In de achtertuin van de kroeg voeren bootjes voorbij, men at bitterballen en proostte met elkaar. Even later was ook de zon warmer. Na twee witte wijntjes moest ik even naar het toilet en terwijl ik met mondkapje naar binnen wandelde, langs de leren zitjes, de grote bar, langs de open keuken voorbij de medewerkers, naar de toiletten in de gang, bedacht ik dat dit weer voor het eerst was. Alsof deze kroeg net pas begonnen was.
Ik miste de afgelopen tijd niet veel. Ik vermaakte me wel, deed het ermee. Het was nu eenmaal zo. En er waren soms alternatieven. Maar ik was me opeens bewust van wat eerst kon, erna niet meer en nu weer wel. Het was genieten gisterenavond. Het kon weer. Het kan weer!
Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.