‘Nee, niet dichtbij, afstand houden!’ Ze strekte haar arm uit en wees nog eens naar de vrouw. Ze kwam net de Blokker uit. Kek spijkerjasje met franjes, kraagje omhoog en een witte pantalon. Grijze haar in model. Parel oorbellen. Ze wees met uitgestrekte arm naar een donker uitziende vrouw in een zwarte lange jas die misschien een meter van haar vandaan liep naar haar invalidewagen. ‘Hou afstand!’ riep ze nog eens. De vrouw was inmiddels verder gelopen, was bezig haar mondkapje van haar gezicht te halen toen ze iemand hoorde roepen. ‘Hallo Riet!’
Ik stond naast Riet. Tenminste, op meer dan twee meter afstand. Ik was aan het wachten want vriend moest iets kopen in een winkel ernaast. ‘Hé hallo!’ riep ze en liep terug. Ze stond op nog geen meter afstand van deze vrouw die ze kende. ‘Hoe is het nou, met Gerard?’ ‘Nog hetzelfde.’ ‘Wat een toestand ook hè.’
Terwijl ik dit tafereel bekeek zag ik de blik van de vrouw in de zwarte jas. Ik kon niet inschatten wat haar gedachten waren maar ik vond het op z’n minst een vreemd schouwspel.
Geef een reactie