Gisteren zat ik achter mijn bureau en wilde een blogpost tikken maar ik kwam niet verder dan een leeg scherm. Tijdens de ineens ontstane warmte en ik uitpuf aan de voorkant van de straat in mijn klapstoel en de werkzaamheden voor de uitbouw van de buren ervoor zorgt dat de achtertuin niet gebruikt kan worden maar het boven op zolder gelukkig net te doen is en ik daar mijn huiswerk maak voor mijn studie (laatste huiswerkopdracht een 10!) heb ik weinig energie voor andere zaken. Net nu zijn er onverwachte veranderingen in mijn werk en is het warme hoofd niet erg aan schakelen toe. Zeker niet als mijn chronische pijnklachten ook weer terugkeren.
Als alles redelijk op rolletjes verloopt kan het ineens weer anders gaan. Dan is het schakelen geblazen. En soms is het niet eens zozeer dat alles op rolletjes verloopt maar dat je gewend bent dat het zo gaat en gaat het opeens anders. ‘Plot twist!’ roep ik dan in mijn hoofd. Schakelen! Eerst rust inbouwen, met mensen in overleg, in-en uitademen en dan kijken wat er moet gebeuren.
Er wordt ondertussen een werkboek geschreven voor de (online) schrijfcursus. Ik bel met wijkraden, wijkcoördinators, gebiedsopzichters en buurtbewoners omdat er een aangepast speeltoestel moet komen. Het bloggen komt wel weer.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
En dat staat er toch zomaar weer een blog op papier. :-) Onder het motto: als je echt niet weet waar je over wilt schrijven, schrijf je gewoon wat je denkt en voelt. Mooi.
@Liesbeth: zo zie je maar weer!