‘Pssst!’
Ik keek op van mijn blik op de straat terwijl ik naar huis fietste. Hij keek me aan terwijl hij heel langzaam voorbij fietste.
‘Wat?’ riep ik.
‘Pssst!’ ging het weer. Ik fronste mijn wenkbrauwen.
‘Heb je last van je gebit?’ Toen keek hij fronsend.
‘Wat?’
‘Heb je last van je gebit?’ Hij schudde langzaam zijn hoofd. Haalde zijn schouders op dat hij me niet begreep.
‘Je slist zo. Ik dacht, misschien heb je last van iets tussen je tanden of heb je een tandenstoker nodig?’
‘Wat?’
Ik moest uitkijken waar ik fietste want het tempo daalde.
‘Je maakt zo’n raar geluid. Pssst!’
Toen viel bij hem het kwartje en fietste ik door.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik moest hier luid om lachen. Tranen in mijn ogen. Ik zou me rot geschrokken zijn en jij vraagt: heb je last van je gebit?
@Liesbeth: sowieso lang geleden dat er naar me gepsst werd maar ik vind het altijd zo bezopen als iemand dat doet.