Kalm of woest.

Lieve Q,

Je keek over de rand van de bank en zag het grote fotoboek in de kast liggen met jezelf op de voorkant. ‘Wie is dat?’ vroeg ik, meekijkend over de rand. Je moest lachen. ‘Is dat Pietje?’ vroeg ik. Weer keek je me aan maar nu moest je heel erg lachen. Je plaatste je duim op je kin en zei: ‘Grappie!’ Het was inderdaad een grapje.

Je was daarvoor druk aan het stoepkrijten. Dat hield je een tijdje vol. Puntjes, strepen. Blauw. Geel. Veel geel. Daarna zoefde je heen en weer in je trippelstoel in de tuin. Je hoorde de bomen ruisen, de auto’s die langsreden en een ‘vogol’. Soms vraag ik me af of er geen Westers bloed in je zit, want soms praat je verdacht veel met een harde G, en met veel ‘ie’ op het einde van een woord en ‘O’s.

Papa en mama gingen lunchen en jij bleef thuis. Niet alleen, ik paste op jou. Toen papa en mama wegreden in de auto keek je even beduusd. Je moest even nadenken over het voorval. ‘Hier?’ vroeg je. Ja, jij bleef hier. ‘Papa, mama, eten, drinken?’ Ja, papa en mama gingen ergens eten en drinken en daarna kwamen ze weer naar huis. ‘Hier?’ Ja.
Toen was het goed en dribbelde je naar de tuin.

Een dag ervoor was je niet in je hum op school. En thuis ging het mis. Het gaat wel vaker thuis mis. Dan ben je oververmoeid, overprikkeld en sla je wild om je heen en kun je je emoties niet meer reguleren. Je bent boos, verdrietig en daardoor agressief. En voor zo’n kleine man als jij ben je dan oersterk. Het is op zulke momenten voor papa en mama ook verdrietig. En aan het eind van zo’n dag slaap jij uren en zijn papa en mama doodmoe. Ik weet dit niet omdat ik erbij was. Ik hoor de verhalen. En ik voel me daar best machteloos over. Ik kan niets doen. Ik ben niet eens in de buurt.

Gisteren was het ongeveer half drie toen je op de bank ging wachten. Je keek via de glazen keukendeur naar de voordeur want dan kon je de blauwe auto zien aankomen. En je vroeg: ‘Papa? Mama?’ Ja, ze kwamen zo thuis. En ja hoor, daar kwam de auto de oprit op. Papa en mama stapten uit en jij was blij. We probeerden ons te verstoppen onder de deken maar toen papa de deur openmaakte vond je toch dat je al moest laten zien hoe blij je was.

En dat maakt het zo moeilijk. Een chagrijnige bui heb je weleens, ook als je bij ons bent. En dat je iets van tafel gooit gebeurt ook weleens bij ons of in een restaurant. Als je blij bent, ben je heel blij. Als je boos bent, ben je al snel heel boos. Ze zeggen dat kinderen compleet zichzelf zijn bij de mensen die ze het meest vertrouwen en waar ze zich het meest veilig voelen. Het is alleen voor papa en mama niet zo’n groot compliment als je niet meer weet hoe je je emoties kunt stoppen. Het is verdrietig en slopend. Voor iedereen.

Gisterenmiddag was voor mij gezellig. Fijn en gezellig. Je was een lieverd. Ik vertelde je dat ook. ‘Je bent lief hè, Q?’ En je zat op de grond en keek lachend naar me omhoog. Je was gisteren vrolijk, rustig en kalm maar ik ben me ervan bewust dat de kalmte soms overslaat in een woeste storm.

Lees hier alle brieven aan Q.