‘Je hebt mensen en je hebt andere mensen.’ Het stond op een kartonnetje geschreven dat leunde in de hoek van een raamkozijn. Ik liep er langs maar vergat te fotograferen. Desondanks onthield ik de zin. Het was een goede samenvatting van de huidige tijd en dan heb ik het over mensen uit Afghanistan, uit Harskamp en andere mensen. In de trein vorige week zat een jong stel vriendinnen te keuvelen:
‘Ik koop gewoon een stuk of tien zwangerschapstesten. Je weet maar nooit!’ Ze schoot erna in de lach. ‘Ach, we zitten toch in Den Haag, daar kun je dit soort dingen gewoon zeggen.’ Er liep iemand voorbij en ze keken de persoon na. Even later vervolgde ze haar verhaal:
‘Ik zat vorige week in de tram, ‘s avonds laat, en er zaten twee oude mensen, ik schat vijf-en-zestig, en die waren dronken! Echt niet normaal! Dan denk ik bij mezelf, wat doe je dan met je leven?’
Een paar dagen later zat er een echtpaar met jong kind in de trein. ‘Dat is geen dubbeldekker, dat is een normale trein.’ legde de moeder geduldig uit. Het jongetje keek zijn moeder fronsend aan. ‘Wat is normaal?’ wilde hij weten. Zijn moeder verzuchtte. ‘Ja, dat is een goeie vraag. Wat is nog normaal?’
Je hebt mensen en je hebt andere mensen. Zo is het.
Eén reactie op “Je hebt mensen en je hebt andere mensen.”
Instemmende groet,