Voor de stoomboot van Sinterklaas nam ik watten mee. ‘Cotton?’ vroegen mijn gastkinderen. Later was ik op zoek naar een stift. ‘Waar is je etui?’ Ze keken me wazig aan. In Frankrijk is etui heel iets anders. Net als maillot. Een maillot is een broekje, een zwembroek wordt ook al maillot genoemd. Toen de Fransen in Nederland vertoefden werd er flink Frans gesproken en mijn oma heeft zelfs op de lagere school Frans gesproken als tweede taal maar de verbasterde woorden zijn nu niet heel erg bruikbaar. De eerste keer dat ik in een brief bij mijn gastgezin iets las over een maîtresse werd er gewoon een juf bedoeld. Een etui is een zakje zonder rits. Een klein zakje, een grote zak is een sac. Een pennenzak is een plumier. Weer had ik iets nieuws geleerd. We stopten de watten in de beplakte keukenrol. ‘Et voilà!’
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
De Franse Taal blijft voor mij een moeilijke en onbegrijpelijke taal.
Al geef je wel mooie en grappige woorden.
Stille groet,