Lieve Q,
Zaterdag kom je weer bij je tante spelen. Je komt de achterdeur binnen en weet meteen je boeken te vinden en kijkt even om je heen. Een paar weken geleden was je hier ook. Ome Marco speelde gitaar en ukelele en dat vond je gezellig en mooi. Je kreeg van de Vergispiet ook nog een cadeautje die bij ome Marco in z’n schoen was gelegd. We zijn gaan wandelen in het park en ik heb papa en mama laten zien waar de aangepaste speeltoestellen gaan komen, ik hoop nog steeds dat ze voor de feestdagen geplaatst gaan worden zoals de meneer van de gemeente zei.
Toen we in de avond gingen eten had ik je kinderstoel niet meer. Ik had het verkocht via Marktplaats omdat je te groot bent geworden voor die stoel. De advertentie had weken online gestaan en opeens was er een mevrouw die voor haar ouders een stoel wilde kopen zodat haar kindje erin kon zitten als ze bij opa en oma was. Er was geen stoel meer voor jou. Je zag ons aan tafel zitten en jij stond tegen de leuning van de bank. ‘Stoel.’ mompelde je. Iets harder: ‘Stoel!’
Bij papa en mama zit je er altijd bij aan tafel als zij gaan eten. Jij ‘eet’ via je pegsonde en eet niet mee maar je hoort er wel bij. Je wees naar ons, zei ‘stoel!’ en wilde erbij. Even kreeg ik een brok in mijn keel. Natuurlijk wilde je erbij. En natuurlijk gaf je aan dat je op een stoel wilde. Papa schoof een fauteuil bij de tafel en gaf een boekje en je was tevreden.
Lieve Q, het spijt me dat ik geen nieuwe stoel voor je heb gevonden. Maar als je zaterdag bij ons komt en we gaan ’s avonds eten aan de tafel schuiven we een stoel erbij. Want het is niet oké als je er niet bij bent. En ik vind het alleen maar knap dat je het zelf zegt. En het is veel gezelliger als je bij ons aan tafel zit.