Maanden geleden zat ik al in de stoel bij de opticien voor een brillencheck. De stoel waar je met je voorhoofd tegen een lensapparaat zit, lenzen voor je ogen krijgt geschoven en moet raden wat er aan tekens en letters aan de wand te zien zijn. H, D, R, N… De laatste twee regels werden steeds moeilijker. Er werd weer een lens vervangen.
‘Beter of slechter?’
‘Hetzelfde.’
‘Dat kan ook.’
‘U heeft toch te maken met enige ouderdom.’ zo stelde de opticien, zelf van zeer middelbare leeftijd. Hij haalde het apparaat bij me weg. ‘+ 1,50. Daar zult u, als u een bril draagt, toch iets mee moeten.’ Ik was me er al van bewust.
Twintig jaar geleden. Toen was je niet bezig met leesgedeeltes.
Eén reactie op “Tekens aan de wand.”
Mooi blog die uit het leven is gegrepen. Het zijn van die teksten, niet gericht op specifieke zaken, maar gewoon over onderwerpen, die je op latere leeftijd tegen kunt komen. De kracht van de door jou aangehaalde tekst is, dat het iedereen aanspreekt.