Toen ik vanochtend de woonkamer inliep lag een hele rij kerst-en nieuwjaarskaarten op de grond. Zomaar naar beneden gevallen. Ik vond dit een mooi moment om de kerstgroeten op te rapen en in een la van een kast te leggen. Opruimen lucht op. Het is weg,weg,weg. Bovendien zit er in het woord ruimte het woord ruim. Je maakt je hoofd en kamer weer ruimer. Ruimte voor een schone lei, een nieuwe start waarbij het oude in een la van een kast verdwijnt. Ik hou van de symboliek van de koude grond.
Toen we bij de uitvaart van mijn moeder aan het eind de kaarsjes gingen uitblazen lukte dit bij iedereen behalve bij mij. In twee keer moest ik blazen en toen ging ie pas uit. Mooie symboliek want ik had moeite met de afronding van het geheel.
Toen ik mijn eindexamen had gehaald ging ik met mijn ouders en broer eten in een restaurant. Toen het dessert kwam en er een kaarsje moest worden aangestoken lukte het pas in twee keer. ‘Heb je een herexamen moeten doen?’ vroeg de bediende grappend. Maar dat was ook zo. Op ééntiende punt was ik gezakt en daarna met een aantal punten eroverheen was ik geslaagd. Prachtige symboliek van de koude grond.
De meeste mensen laten de kerstboom en andere versieringen nog dagen staan nadat het nieuwe jaar is ingeluid. Wegens religieuze overwegingen (met Driekoningen moet ie uit huis anders brengt het ongeluk) en soms uit luiigheid. Nu ruim ik ook alle kerstfratsen vrij snel weer op dus díe symboliek gaat aan me voorbij.
Ik wens iedereen die mijn blog wel of niet per toeval leest een goed nieuwjaar. Blijf gezond, creatief en tevreden.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.