Tijdens de online blogcursus gisterenavond met voor het eerst weer na lange tijd een groep van acht was iedereen driftig aan het tikken op de laptop. Dat kon ik horen want het geluid stond aan. Het was een fijn geluid. Het geluid van bezig zijn, van hersenen die kraakten en creativiteit in uitvoering. Niet iedereen vond het een makkelijke opdracht. Dat was niet erg, dan gingen we helpen. De mindmap die we erbij hadden gepakt werkte goed. Soms had iemand een zetje nodig. Even ervoor bespraken we blogkramp en blokkades en wat je tegen jezelf zegt voordat je gaat schrijven. Bloggen, schrijven, is loskomen van het eerste denkwerk. Het denken komt later pas.

Iemand was in de weer met het woord hartslag. Het opgejaagde gevoel van stress en het harder kloppen van je hart. Het gebeurde ook in haar kamer achter de laptop want ze blokkeerde een beetje. ‘Ik zit teveel in mijn hoofd.’ vertelde ze. Het tikken van een laptop zou je ook kunnen vergelijken met een hartslag. Soms is het stabiel en kun je met regelmatigheid de woorden laten stromen. Soms hapert er iets, raak je ontregeld.

Maar ze had in haar eerste alinea al een prima stukje tekst geschreven. Ze moest het alleen zelf nog zien. Ze had een aantal vragen gesteld aan de lezer. Het kon uitgewerkt worden en uitgelegd in de alinea’s die zouden volgen. Er was geen onregelmatigheid in haar hartslag. Het was helemaal stabiel. We tikten gisterenavond driftig verder. Mooi geluid.

(Wil je meedoen met een online blogcursus? Hier vind je meer informatie.)