Terwijl ik de nieuwsberichten lees en het probeer te begrijpen bedenk ik dat het verhaal; de uiteenzetting van mijn moederlijn wat ik momenteel probeer te beschrijven en al eeuwen terug gaat, gevuld wordt met oorlogsfragmenten. De Tachtigjarige oorlog, de Franse Tijd, Eerste Wereld Oorlog en de Tweede Wereld Oorlog. Het ging over geloof, visie, wraak, macht, gekte en welke vreemde argumenten men ook gebruikte destijds om landen in te pikken, mensen gevangen te nemen en te vermoorden. Oorlogen komen en gaan blijkbaar. Zolang er mensen zijn, is er gekte.

In de jaren tachtig ging ik naar de basisschool en luisterde naar Doe Maar en de Dolly Dots en was ik niet bezig met de Koude Oorlog. Later op de middelbare was ik niet bezig met de Berlijnse Muur en Oost en West. Ik blèrde het liedje Over de muur mee zonder echt te beseffen wat het betekende. Later heb ik beelden gezien van mensen die renden langs prikkeldraad en probeerden naar de andere kant van de muur te raken. Dat lukte niet altijd. Jaren later stond ik zelf als toerist bij die muur.

Is het nou echt zo dat ik straks, bij het afronden van mijn verhaal en het mag toezenden naar een uitgeverij, er een episode in heb moeten verwerken dat er een Derde Wereld Oorlog is begonnen die ik nog meemaak?

Maar zolang er mensen zijn blijft er hoop. Want niet iedereen is gek. Godzijdank.