Het grijpt me net niet.

Het leest niet echt als een standaard biografie maar je leest over de reizen die Dola de Jong maakte in haar leven en ze reisde nogal wat. Van Amsterdam naar Tanger en van Tanger naar Lissabon en dan met de boot naar Amerika. Tussendoor nog even wat jaren in Amsterdam en dan toch weer terug naar New York, waar ze iets meer kon aarden. Je leest over de mensen die ze ontmoet, met wie ze werkt, hoe ze eigenzinnig haar eigen weg bewandelt en ruzie krijgt zo af en toe en met wie ze trouwt maar gaandeweg is dat ook wat er overblijft. Het grijpt me net niet.

Ik had meer willen lezen over de relatie met haar ouders die ze achterlaat als ze vlucht uit Amsterdam voor de Duitsers. Alleen zij lijkt te begrijpen dat het echt menens is en dat niemand, ook niet in Amsterdam, veilig is. Haar broer Jan vertelt alleen over haar in een briefwisseling, waarin hij duidelijk laat blijken zijn zus maar een fantast te vinden, overdreven is een beter woord, en vraagt zich constant af hoe ze het flikt. Dola heeft een engel op haar schouder, goede contacten, geluk en een goed inzicht.

Ik lees over de boeken die ze schrijft, over haar carrière als danseres en de belangrijke figuren die zij als vrienden omarmt. Het is een vertelling, een optelling, een verzameling. Hoewel ik zeker weet dat zij een interessant mens was, zoals gezegd eigenzinnig en vrij van denken en doen kom ik niet nader tot haar.

‘Ze schreef, en ondertussen was ze eenzaam en bang. Echte vrienden had ze nog niet in New York, Jan was weg, en van haar familie hoorde ze niets meer.’

Show, don’t tell. Ik weet dat het lastig is om over iemand een verhaal te schrijven die zelf niet meer verteld kan worden en waar alleen dagboekfragmenten en brieven het leven een beetje uit de doeken doen maar ik hou ervan om te spelen met wie ze misschien was geweest nagespeeld in scènes, ook al neem je dan risico. Ik mis de film die ik soms voor me zie als ik het boek lees. Het voelen wie Dola de Jong was mis ik in dit boek. Zoals eerder gezegd, het grijpt me net niet.

Dola (Over haar schrijverschap en de hele mikmak) van Mirjam van Hengel.

Update: En dan zijn de laatste hoofdstukken opeens een stuk interessanter. Mooie foto’s sluiten het boek af.