Zomertijd.

Lieve Q,

Gisteren in de namiddag wandelden wij samen langs de autoweg, toeterde er een auto en riep je ‘Toettoet!’ Het was die namiddag frisser geworden en zelfs je rode oor, van de slaap, werd er minder rood van. De zon was aan het zakken. Ik vroeg aan jou waar de zon was. Je keek lang en wees naar de zon die nog net boven de huizen scheen maar snel zou gaan zakken. ‘Als de zon gaat zakken achter de huizen wordt het donker en gaan de mensen slapen.’

Zondag gaat de klok een uur vooruit. Vorig jaar ging het bij de start van de wintertijd mis. Je kon niet wennen aan het nieuwe ritme, wilde veel te vroeg gaan slapen en was wakker in de nacht. Je werd alleen maar vermoeider. Je hebt een drukke week met heel veel leuke dingen te doen op school maar het kost je ook energie. Thuis is er een andere ritme, en hoewel het nu best goed gaat, blijft het voor jou lastig om te schakelen. Alle veranderingen worden jou van tevoren rustig uitgelegd en herhaald zodat je niet overdonderd bent als er iets staat te gebeuren.

Ook grote mensen moeten soms wennen aan veranderingen. Gisterenmiddag was ik mijn regenpak vergeten en toen ik net de trein uitstapte regende het pijpenstelen. Ook het sleutelkastje voor de ov fietsen deed het niet dus moest ik naar jou gaan lopen. Onderweg zag ik het taxibusje rijden, zwaaide ik naar de bekende chauffeur en keek meteen of ik jou zag zitten. Jij zag mij ook. Dat was heel grappig, op een onverwacht moment kon ik een klein stukje in het busje meerijden. Jij was verrast en blij. Soms zijn onverwachte veranderingen ook leuk.