Lieve Q,

Gisterenmiddag, op Hemelvaartsdag, was je sinds lange tijd weer in Den Haag. Papa en mama vertelden dat toen je onze straat inreed je wist waar je was en waar je naartoe ging en je begon te wiebelen van enthousiasme. Vorig jaar was je hier met papa en zijn we naar Sea Life geweest. Gisteren gingen we naar de speeltuin. Het was voor het eerst echt lekker weer, weinig wind, en je zat in het zand te spelen met emmer en schep. Ondertussen keek je naar de mensen, de papa’s en mama’s en de kinderen. Natuurlijk ging je ook in de schommel en in de speciale rolstoelwip. Lekker hard, dat vond je leuk!

Lieve Q, je zit weer lekker in je vel. Dat kon ik merken want je kon in alle rust bij mij op schoot zitten aan tafel tijdens de lunch. Je wilde zo graag bij ons zitten, niet in de lage stoel. Je zat erbij, je wil erbij zijn en erbij horen. Meedoen, met ons, met iedereen. Dat eis je ook op, en daar ben ik blij om en heb er bewondering voor. Het is evengoed jouw recht als ieders recht. Ik dacht, toen je bij mij zat, ik kan nu even tante zijn.

De afgelopen maanden was ik bij jou maar moest ik helpen. Helpen met verschonen, jou vasthouden als papa of mama je eten gaven, helpen met kalmeren, wandelen, afleiden, naar bed gaan. Er was weinig ruimte, door de onrust, om een boekje te lezen of lekker bij mij te chillen. Dat ging gisteren wel en dat was een cadeautje.

Lieve Q, het is fijn om je te zien lachen, je twinkelogen te zien schitteren. Als je liedjes zingt, grapjes maakt en jij je vermaakt ben ik blij.