Lieve Q,

Steeds minder denk ik terug aan toen, inmiddels nu zeven jaar geleden. Dat vind ik een goed teken. Het is nu te doen, hier en nu, vandaag, niet gisteren en ook niet morgen. Meer mindful kun je het niet hebben. Met tijd en wijle was het moeilijk en zwaar, terugdenkend aan toen, maar ook met hele lieve, grappige en leuke momenten en het is voor jou beter als ik daaraan denk. En blijkbaar doe ik dat nu ook. Want, lieve Q, zeven jaar geleden werd jij geboren. Je bent weer een jaartje gegroeid, ouder en iets wijzer. Want praten gaat stukken beter, je oefent nog flink met lopen en met je humor en dansmoves zit het wel snor. Wat heb je een ritmegevoel, kun je mooi zingen en raak je verwonderd als je muziek hoort. Je vertelt ook steeds meer verhalen. Als ik een kaartje stuur probeer ik zoveel mogelijk rekening te houden met de voorkant, zodat je, als je ernaar kijkt, veel kunt zien en dus kunt vertellen. Lieve Q, je bent zeven jaar nu. Ik had cadeaus ingepakt en had een ballon geblazen om mee te nemen de volgende dag. Het had de vorm van een hartje en er zweefden hartjes in het hart. Toen ik een half uur later weg was en uren later thuiskwam, lagen alle hartjes op je cadeaus en ernaast. Ome Marco had ze weer opgeraapt en in een glaasje gelegd. De ballon was geknapt. Hoe kon dat nou? Maar ik dacht meteen, dat is natuurlijk omdat alle hartjes vandaag voor Q zijn! Logisch!