Ook bijzonder, de Joodse begraafplaats in Altona, Hamburg.
Langs de weg waar veel auto’s naar een bestemming rijden, ligt een stil en verlaten doodsdorp. Sefardische Joden (oorspronkelijk uit Spanje en Portugal) vonden hier hun eeuwige rustplaats. Het is een andere wereld die je bezoekt, terwijl je daar rondloopt over mos, gras, steen en takken.

Zodra je het hek opent, verlaat je de stad en ben je in een stilte beland. De zon schijnt door de bomen, die kriskras door elkaar staan. Het is er groot, vredig stil en oud. Je kunt de namen niet meer lezen, het is een andere taal of de tekst is door de jaren heen weggevaagd. De stenen zijn groen uitgeslagen en afgebrokkeld. Je moet oppassen dat je niet over een scheve steen struikelt.

Vanuit mijn stamboomonderzoek en een dna-test die mijn tante liet uitvoeren kwam de uitslag binnen dat er een vleugje Iberisch dna door onze aderen stroomt. In 1492, toen Christoffel Columbus zijn reis naar Amerika begon, werden de joden uit de regio verbannen. Ze moesten zich bekeren tot het Katholieke geloof. Als er voor 1600 voorouders zijn geweest die oorspronkelijk uit Spanje of Portugal kwamen, maar gevlucht waren naar Europa, specifiek België, want daar heb ik de laatste voorouder kunnen traceren, kan ik het ‘vleugje Iberisch dna’ verklaren. Zelfs een voorouder gebruikte de achternaam Spaingen, wat Spanje betekent. Maar meer dan een vermoeden heb ik niet.