Afgelopen week keek ik een nieuwe Netflix film. Het was Noors, Zweeds of Fins, ik weet het niet meer. Ik denk Fins, hun klanken zijn harder. Vooral de ‘K’. Tijdens de dialogen, twee mensen zittend aan een tafeltje, luisterend en sprekend, verscheen er iets zwarts bovenaan in beeld. Het dobberde als het ware, hing, ging heen en weer, en verdween weer. In een nieuwe scène verscheen het weer, dat ding, dat zwarte ding. Het leek wel een microfoon! Het wás een microfoon! Het bengelde gewoon in beeld! Het volgde de acteurs, het wiebelde en verdween weer uit beeld, alsof iemand op het allerlaatst inzag dat het misschien verkeerd was dat ding, dat zwarte ding, in beeld te hebben. Het was een slechte film, vond ik, door het hengelen. Nul ballen, sterren of wat dan ook!